Przez lata choroba psychiczna stanowiła tabu nie tylko w japońskim społeczeństwie. Kazuhiro Soda poświęcił jej swój drugi film, pragnąc zajrzeć za kurtynę, jaką „zdrowi” próbują oddzielić się od „chorych”. Przedmiotem jego obserwacji jest niezwykłe miejsce – klinika Chorale Okayama. Od kilkudziesięciu lat prowadzi ją Dr Yamamoto Masatomo – zwolennik psychiatrii otwartej. Jego podopieczni, choć zmagający się z depresją, schizofrenią, czy myślami samobójczymi, próbują jakoś funkcjonować poza szpitalem. W utrzymywaniu ich wewnątrz społeczności pomaga angażowanie w codzienne czynności. Na przykład praca w restauracji, która służy zarazem za kantynę dla chorych i personelu. Domowa atmosfera nikogo tu nie dziwi – klinika mieści się bowiem… w domu doktora Yamamoto. On sam pracuje praktycznie jako wolontariusz, poświęcając pacjentom każdą chwilę. Do każdego z nich podchodzi z szacunkiem i uwagą. Kazuhiro Soda przystępował do realizacji tego filmu nie wiedząc nic o swoich bohaterach. Ale jego spokojne, życzliwe spojrzenie – trochę tak, jak spojrzenie doktora – zdaje się docierać w nich aż do istoty człowieczeństwa.

Konrad Wirkowski